ΤΣΜΕΔΕ: Προβληματισμοί, προτεινόμενες λύσεις

[Xάρης]

Προσωπικά δεν διαφωνώ σε τίποτα απ' όσα λες.
Ζητούμε και οι δυο τον εξορθολογισμό του συστήματος, τη δυνατότητα επιλογής, χωρίς να αμελούμε ότι είμαστε άνθρωποι και ότι πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ μας.

Νομίζω δε ότι το ερώτημά σου "πως γίνεται ανεκτό ακόμα να υπάρχουν ακόμα κοινωνικές ομάδες που απαιτούν διατήρηση προνομίων εις βάρος των μη προνομιούχων" είναι ρητορικό. Την απάντηση την ξέρουν οι πάντες.
Ζούμε σε μια δημοκρατική, όσο δημοκρατική τέλος πάντων είναι, κοινωνία, όπου οι εκλεγμένες από τον λαό κυβερνήσεις στηρίζουν την εκλογή τους στην εξυπηρέτηση του φαύλου, πελατειακού πολιτικού συστήματος και της κρατικοδίαιτης οικονομίας.
Όσο λοιπόν υπάρχει αυτή η εξάρτηση της πλειοψηφίας του λαού από την κρατικοδίαιτη οικονομία, θα έχουμε αυτές τις πολιτικές που βιώνουμε σήμερα.

Ας σκεφτούμε τι ποσοστά θα λάμβανε π.χ. η ΝΔ αν αύριο εξηγούσε στον λαό ότι:

"Τα έσοδα του κράτους δεν φτάνουν για να χρηματοδοτήσουν την κρατική μηχανή (δημοσίους υπαλλήλους), τα φαλιρισμένα ασφαλιστικά ταμεία και τις υπάρχουσες κρατικές υποδομές ως έχουν.

Η λύση είναι είτε να μειώσουμε τα έξοδα, είτε να αυξήσουμε τα έσοδα.
Όμως τα έσοδα δεν μπορούμε να τα αυξήσουμε με έναν δίκαιο τρόπο διότι είμαστε ανίκανοι να το κάνουμε σήμερα, θέλουμε χρόνο. Χρόνος όμως δεν υπάρχει.
Σημειώνουμε ότι δίκαιος τρόπος αύξησης των εσόδων είναι μόνο η άμεση φορολογία που βασίζεται στα εισοδήματα του καθενός μας.

Μονόδρομος λοιπόν είναι η μείωση των εξόδων. Εδώ ανοίγονται δύο δρόμοι. Ο πρώτος είναι να μην αλλάξουμε τίποτα όσον αφορά τις δομές, τις παρεχόμενες υπηρεσίες και συνεπώς το πλήθος των εργαζόμενων δημοσίων υπαλλήλων και ο δεύτερος είναι να μειώσουμε αυτά που δίνουμε δωρεάν στον λαό με αντίστοιχες μειώσεις προσωπικού.

Αν ακολουθήσουμε τον πρώτο δρόμο θα πρέπει τα χρήματα που υπάρχουν να μοιραστούν με δίκαιο τρόπο σ' αυτούς που έχουν λαμβάνειν (δημόσιοι υπάλληλοι - συνταξιούχοι). Αυτό, δεδομένου ότι χρήματα όπως είπαμε δεν υπάρχουν, δανεικά δεν μας δίνουν αν δεν ξεπουλήσουμε τη χώρα και την ψυχή μας, οδηγεί σε δραματική μείωση των μισθών και των συντάξεων.

Αν ακολουθήσουμε τον δεύτερο δρόμο, θα γίνουν δραματικές μειώσεις προσωπικού, ό,τι δηλαδή έχει κάνει μέχρι στιγμής και ο ιδιωτικός τομέας στη χώρα, ο οποίος πληρώνει βαρύ τίμημα με ανέργους, ανασφάλιστους, καταχρεωμένους συνανθρώπους μας που οδηγούνται στη φυλακή και ενίοτε στην αυτοκτονία."

Δεν θέλω να επεκταθώ γιατί ήδη ξέφυγα από το θέμα των ασφαλιστικών εισφορών.
Για να επανέλθω, στις προτάσεις που κάνω στην αρχική μου ανάρτηση, θα τις χώριζα σε τρεις κατηγορίες:

α) προτάσεις που για να υλοποιηθούν απαιτούν τη βούληση τρίτου (βλ. κυβέρνησης) και το μόνο που μπορεί το ΤΕΕ να κάνει είναι να ασκήσει πιέσεις. Οι πιέσεις μπορεί να περιορίζονται σε ευχολόγια, σε επεκτείνονται σε επιστολές και παραστάσεις και τέλος να κλιμακώνονται με κινητοποιήσεις και μέχρι και απεργίες πείνας στο έσχατο σημείο.

β) προτάσεις που απαιτούν τη βούληση μόνο του ΤΕΕ αλλά απαιτούν χρόνο για να υλοποιηθούν και

γ) προτάσεις που απαιτούν τη βούληση μόνο του ΤΕΕ και μπορούν να υλοποιηθούν αύριο.

Υ.Γ.: Ευχαριστώ για τα εύσημα. Η προσπάθεια είναι συλλογική.